De derde, gelukkig droge GOEZOT in’t muddy HOFKE-dag, was méér dan een bluesy dag, want aanverwante genres vallen ook op de dag des Heeren in Oud-Turnhout al jaren onder “ROOTS & MORE”. Op de affiche stonden er vandaag acht nationale en internationale namen. Namen van performers met éénzelfde doel: het publiek telkens weer eigenzinnig verbazen. Wij keken vooral uit naar DOM MARTIN en CURTIS SALGADO, artiesten die zeker hun plaats in de archieven van  in’t HOFKE verdienen!

Het zijn moeilijke dagen, als andere belangrijkere dingen onze aandacht vragen. Dit even waarom “enkel” van de zondag van deze editie van GOEZOT in’t HOFKE er een live verslag op de Rootstime-site terug te vinden is…

Het lijkt voor Wouter Celis aka DOGHOUSE SAM bijna een sinecure -noem het eerder een eer- om de artiest te zijn, die op een festival dag als eerste voor de vonk zorgt, die het vuur in de pan doet slaan. Dat hij er vaker in lukt om het publiek zo vroeg al naar zijn hand te zetten, bewees hij vorig jaar op Blues Peer, waar hij ook het festival opende en de ganse tent zowat plat speelde. Wouter deed dit uiteraard samen met zijn twee  kompanen: “drumming” Franky Gomez & “slapping” Martin Ubaghs, HIS MAGNATONES. De band behoeft ook hier niet langer een uitgebreide intro, want er staan ondertussen voldoende items op het CV om indruk te maken: de Rhythm Bombs, winnen op de BBC in 2015, optreden op alle grote festivals, hun studio albums, Franky Gomez: “Best Dutch blues drummer”… mag het wat méér zijn? Ook hier in’t Hofke -een cashless festival met een QR-code in het inkombandje dat hier en daar voor wat irritaties zorgde- was hun LIVE-klasse zowat een “vanzelfsprekendheid”. Dat bewezen ze met nummers uit hun studio albums als “Knock Knock”, “Let’s Get It On”, “Fine Ain’t Good Enough” én de veelzeggende “encore” (gespeeld op een door Guttlin-gitaarbouwer Karel Phlix tot gitaar geranimeerd Kellogg’s cornflakes blik), “Ain’t Got Time”. Het is nu wachten op het nieuwe studio album, dat voor het najaar aangekondigd is. We houden jullie zeker op de hoogte!

LAPWING TRAIL is een 5-koppige Belgische rock band met een voorliefde voor muziek uit de sixties en seventies. Zij waren met de Franse BUTTSHAKERS de twee bands die het publiek tijdens de podium wissels onderhielden op de swamp stage. The Buttshakers komen uit Lyon, hoewel zangeres Ciara Thompson van oorsprong uit Saint Louis (US) afkomstig is. Recent sloegen ze, door terug te keren naar soulmuziek, muzikaal een andere route in. Frontvrouw Ciara krijgt alle ruimte om terug te keren naar haar gospel roots. LIVE was Lapwing Trail een gedegen rock band met “selecte” covers en balanceerden The Buttshakers virtuoos tussen soul, blues en funk.  

Dom “Martin” Savage groeide op in de straten van Belfast, de vaak gepijnigde hoofdstad van het zelfbesturend Noord-Ierland, dat niet zoals Engeland, Wales en Schotland op het eiland Groot-Brittannië ligt, maar op het noordoostelijk deel van het eiland Ierland. Hier had Dom als tiener geen oren naar, want hij moest en zou, ondanks zijn problemen met alcohol en drugs, als singer-songwriter verder door het leven gaan. Zijn plan om als singer-songwriter tijdens de zomers in Spanje wat geld te gaan verdienen, ging door de ziekte van zijn vader, niet door. Voor velen was hij, na zijn live album ‘Live @ The Harlington’ (2021), al snel “de volgende rijzende ster in de wereldwijde rootsscène en het volgende Ierse exportproduct na Rory Gallagher (1948-1995)…”. Dom won al meerdere prijzen voor zijn studio werk met een Europese prijs, Britse prijzen en een plaats in de UK Blues Hall of Fame.

Dom voltooide zijn eerste Europese Tour voordat hij terugkeerde naar Noord-Ierland via shows in Engeland, slechts één week voor de eerste Covid-lockdown. Momenteel toert het DOM MARTIN TRIO opnieuw op het vaste land om het album ‘BURIED the HAIL’ voor te stellen, dat in 2023 in de UK tot “Blues Album of the Year” verkozen werd. LIVE stond een zelfzekere Dom met Ben Graham op bas en Jonny Mcllroy achter de drums op het podium aan de terreinen van Speeltuinwerking Zweepes Ven. Het was geweldig om de beat en de stevige groove van nummers als “Daylight I Will Find”, “Unhinged”, “Messin’ with the Kid” en “Should’ve Learnt My Lesson” nog eens van dichtbij te kunnen voelen en fysiek te ondergaan, terwijl de geesten van o.a. Jr. Wells, Rory Gallagher en S.R.V. onopvallend over het modderige plein voor het podium zweefden. Deze mening deelde ik duidelijk met de vele blues/rock fans van dit uitgesproken power trio!

“The blues and more than the blues…” daar zorgde CURTIS SALGADO & SOUL SHOT BAND voor. De nu 70-jarige Curtis Salgado is een blues en blue-eyed soul singer-songwriter met een carrière van méér dan 40 jaar. Nadat hij The Nighthawks leidde in zijn thuisstad Eugene (Oregon), maakte hij deel uit van The Robert Cray Band, was hij zanger van Roomful of Blues en vormde hij vervolgens zijn eigen band. In 1991 bracht hij zijn debuutalbum ‘Curtis Salgado & The Stilettos’ uit. Salgado speelde een tijdje met Santana en trad op met Steve Miller. Ook was hij de inspiratie achter John Belushi’s creatie van The Blues Brothers. Salgado speelde ondertussen succesvol op alle grote festivals over de hele wereld en won stapels prijzen, maar kende zeker ook tegenslagen. Hij overwon zowel lever- als longkanker en onderging in 2017 nog een viervoudige bypassoperatie. LIVE staat Salgado terug overeind en speelt zoals nooit tevoren! Tegenwoordig mengt hij –“call it American music”- klassieke soul, blues en funky grooves  met zijn diepe soulstem. Hij doet dit door uit zijn ondertussen zéér verscheiden discografie te putten uit oudere en zijn nieuwste album, ‘SLOW DOWN’ (2024). Zo is de O.V. Wright-cover “Nobody But You” met de woorden “when I was a prisoner, you came and rescued me…” te vinden op zijn 2012-album ‘Soul Shot’ in een versie met Taj Mahel & Jon Cleary, is “I Me Found a New Love” een Little Milton-cover, is “Nikkie Hoeky” een nummer over een meisje uit Louisiana te vinden op zijn genoemde nieuwste album en was de reguliere afsluiter, “20 Years of B.B. King”. Het nummer is te vinden op zijn 2008-album, ‘Clean Getaway’. De encore was een rocker, de Larry Williams’ cover, “Slow Down”. Ook daarvoor Salgado kon rekenen op de Soul Shot Band, zijn begeleidingsband o.l.v. drummer Fabrice Bessouat, Eamonn Flynn (keys), Anthony Stelmaszack (gitaar) & Kris Jefferson (bas). E.e.a. was voor mij op het eind duidelijk: Curtis Salgado is nog steeds één van de beste blanke soulstemmen!

Onze “eigen” BOOGIE BEASTS en de BLACK BOX REVELATION behoeven hier, gezien recent nog op BLUES PEER en om herhalingen te vermijden, géén verdere woorden. Dat ze ook in’t Hofke staan zegt genoeg over hun populariteit en entertainende kwaliteiten, wat zeker aan hun hoge graad van muzikaal  “kunnen” -vaak stevig en hypnotiserend- moet gerelateerd worden. Jan Jaspers, Patrick, Gert en Fabian & Jan Paternoster, Dries Van Dijck en ondertussen ook Jasper Morel deden na elkaar (opnieuw) wat er van hen verwacht werd!...

ROOTSTIME Quote: Ook deze dag van GOEZOT in’t HOFKE mag als “GESLAAGD” gearchiveerd worden. Klasbakken als DOGHOUSE SAM, DOM MARTIN en CURTIS SALGADO deden zelfs méér dan wat er van hen verwacht werd. De BOOGIE BEASTS en de BLACK BOX REVELATION maakten het feestje van deze 20ste editie af… Volgend jaar gaat GOEZOT in’t HOFKE door op 6, 7 en 8 juni. Er zullen dan opnieuw belangrijke maar  hachelijke keuzes moeten gemaakt worden…   

Eric Schuurmans